اشك چون دريا و غم طوفان اشك
دل بود كشتي سرگردان اشك
اشك، اول ژاله‌اي بي‌روح بود
داغ مهر گل‌رخان شد جان اشك
از غم جانسوز قلب عاشقان
يك علامت چشمه جوشان اشك
اشك خونين مي‌كند دل را چو لعل
سنگ گوهر مي‌شود در كان اشك
گرچه دشوار است راه عشق تو
مي‌توان رفت از ره آسان اشك
زينت باغ حريم وصل توست
جويبار آب بي‌پايان اشك
بر چنين داغي كه دارد قلب تو
هرچه ريزد كم بود باران اشك
چون به كويت آب را سد كرده‌اند
ديده لبريز است از طغيان اشك
غم چه داري گر عدو آبت نداد؟
چون تويي در كربلا مهمان اشك
در حضورش هرچه مي‌خواهي بخواه
چون كه مي‌گيري «حسان» دامان اشك
حبيب الله چايچيان «حسان»
آیه ی 201 از سوره ی بقره
پشت سر نیزه ات سینه زنان می دوم